زندگينامه ابراهيم در سال در محله شهيد آيت سعيدي حوالي ميدان خراسان ديده به هستي گشود. او چهارمين فرزند خانواده بشمار مي رفت. با اين حال پدرش،مشهدي محمد حسين به او علاقه خاصي داشت. او نيز منزلت پدر خويش را به درستي شناخته بود. پدري که با شغل بقالي توانسته بود فرزندانش را به بهترين نحو تربيت نمايد. ابراهيم نوجوان بود که طعم تلخ يتيمي را چشيد. از آنجا بود که همچون مردان بزرگ زندگي را به پيش برد. دوران دبستان را به مدرسه طالقاني رفت و دبيرستان را نيز در مدارس ابوريحان و کريم خان زند. سال توانست به دريافت ديپلم ادبي نائل شود. از همان سال هاي پاياني دبيرستان مطالعات غير درسي را نيز شروع کرد. حضور در هيئت جوانان وحدت اسلامي و همراهي و شاگردي استادي نظير علامه محمد تقي جعفري بسيار در رشد شخصيتي ابراهيم موثر بود. در دوران انقلاب شجاعت هاي بسياري از خود نشان داد. او همزمان با تحصيل علم به کار در بازار تهران مشغول بود. پس از انقلاب در سازمان تربيت بدني و بعد از آن به آموزش و پرورش منتقل شد. ابراهيم در آن دوران همچون معلمي فداکار به تربيت فرزندان اين مرز و بوم مشغول شد. او اهل ورزش بود. با ورزش پهلوانان يعني ورزش باستاني شروع کرد. در واليبال و کشتي بي نظير بود. هرگز در هيچ ميداني پا پس نکشيد و مردانه مي ايستاد. مردانگي او را مي توان در ارتفاعات سر به فلک کشيده بازي دراز و گيلان غرب تا دشت هاي سوزان جنوب مشاهده کرد. حماسه هاي او در اين مناطق هنوز در اذهان ياران قديمي جنگ تداعي مي کند. در والفجر مقدماتي پنج روز به همراه بچه هاي گردان کميل و حنظله در کانال هاي فکه مقاومت کردند اما تسليم نشدند. سرانجام در بهمن سال بعد از فرستادن بچه هاي باقيمانده به عقب تنهاي تنها با خدا همراه شد. ديگر کسي او را نديد. او هميشه از خدا ميخواست گمنام بماند چرا که گمنامي صفت ياران محبوب خداست. خدا هم دعايش را مستجاب کرد. ابراهيم سال هاست که گمنام و غريب در فکه مانده تا خورشيدي باشد براي راهيان نور @AlamdarKomeil - شهيد هادي