پيام
+
[تلگرام]
اين متن زيبا را مطالعه کنيد
حر بن يزيد رياحي نيامده بود که شهيد بشود؛ اما ناگهان همه چيز در ورطه اي که افتاده بود تغيير کرد.
شايد دلش ريخت؛ شايد از آسمان حرفي به قلبش نشست؛ شايد اين نام را با خودش زمزمه کرده بود: "فاطمه" سلام الله عليها
ديگر خودش نبود. ساعات آخر انتخاب رسيده بود؛ مي گويند کفشهايش را با بندهايش به گردن انداخت و رفت به خيمه گاه سيدالشهدا عليه السلام
شايد چيزي نگفت؛ شايد فقط با چشمانش به امام گفت: دستم خالي است و جرمم سنگين. شايد همينطور که ميگفت "ياحسين" مي گريست.
امام پذيرفتند! به همين راحتي و بخشيدند! به همين راحتي!
و خدا هم بخشيد و آنقدر حر را بخشيد که شهادت در کربلا را نصيبش کرد؛ آنهم در واپسين لحظات.
بيا در اين واپسين لحظات کفش هاي مان را به گردن آويزيم. به امام زمان خودمان عليه السلام بگوييم که شعبان دارد تمام مي شود و بارمان هنوز سنگين است و دستمان خالي تر!
بياييد بگوييم"ببخش آقا"
و بعد قسمش بدهيم؛ بفاطمة ...
سلام الله عليها
اگر ببخشد همه چيز تمام است؛ خدا هم خواهد بخشيد. به همين راحتي.
آخرين لحظات ماه شعبان است ...
اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِيمَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِيمَا بَقِى مِنْه
خدايا اگر ما را در روزهايي که از ماه شعبان گذشت نبخشيدي، پس ما را در باقي مانده آن بيامرز.
@AlamdarKomeil
هما بانو
101/4/4